Podstawa testów:

• wymagania na system i oprogramowanie
• przypadki użycia
• specyfikacja funkcjonalna
• raporty z analizy ryzyka

Typowe obiekty testów:

• podręczniki systemowe, użytkownika i operacyjne
• konfiguracje systemu i dane konfiguracyjne

Testy systemowe zajmują się zachowaniem systemu/produktu. Zakres testów powinien być jasno określony w głównym planie testów oraz w planach testów poszczególnych poziomów.

Środowisko testowe, podczas testów systemowych, powinno być zgodne ze środowiskiem docelowym /produkcyjnym w jak najwyższym możliwym stopniu, żeby zminimalizować ryzyko wystąpienia awarii spowodowanych przez środowisko, które nie zostałyby wykryte podczas testów.

Testy systemowe mogą zawierać testy oparte na ryzyku lub wymaganiach, procesie biznesowym, przypadkach użycia lub jeszcze innych wysokopoziomowych opisach słownych lub modelach zachowania systemu, interakcji z systemem operacyjnym i zasobami systemowymi.

Testy systemowe powinny sprawdzać funkcjonalne jak i niefunkcjonalne wymagania na system oraz jakość danych. Wymagania mogą być wyrażone w formie tekstu lub modeli. Testerzy muszą umieć sobie poradzić z wymaganiami niekompletnymi lub nieudokumentowanymi. Testowanie systemowe wymagań funkcjonalnych rozpoczyna się przez użycie najbardziej odpowiednich technik opartych na specyfikacji (czarnoskrzynkowych) dla testowanego aspektu systemu. Na przykład można utworzyć tablicę decyzyjną zawierającą kombinacje skutków opisane w regułach biznesowych. Następnie można użyć technik opartych na strukturze (białoskrzynkowych) do oceny dokładności testowania w odniesieniu do elementów struktury, takich jak menu lub nawigacja po stronach webowych. (Patrz rozdział 4)

Testy systemowe są często wykonywane przez niezależny zespół testowy.