Podstawa testów:

• wymagania na moduły
• projekt szczegółowy
• kod

Typowe obiekty testów:

• moduły
• programy
• programy do konwersji lub migracji danych
• moduły bazodanowe

Testy modułowe polegają na wyszukiwaniu błędów i weryfikacji funkcjonalności oprogramowania (np. modułów, programów, obiektów, klas), które można testować oddzielnie. Może być wykonywane w izolacji od reszty systemu, w zależności od kontekstu cyklu rozwoju oprogramowania i od samego systemu. Można podczas nich użyć zaślepek, sterowników testowych oraz symulatorów.

Testy modułowe mogą zawierać testy funkcjonalności oraz niektórych atrybutów niefunkcjonalnych, takich jak stopień wykorzystania zasobów (np. wycieków pamięci) lub odporności, jak również testy strukturalne (np. pokrycia decyzji). Przypadki testowe są projektowane na podstawie takich produktów jak specyfikacja modułu, projekt oprogramowania lub model danych.

Testy modułowe zwykle wykonuje się mając dostęp do kodu źródłowego i przy wsparciu środowiska rozwojowego (np. bibliotek do testów jednostkowych, narzędzi do debagowania) oraz, w praktyce, zwykle angażują też programistę, który jest autorem kodu. Usterki są usuwane jak tylko zostaną wykryte, bez formalnego zarządzania nimi.

Jednym z podejść do testów modułowych jest przygotowanie i zautomatyzowanie przypadków testowych przed kodowaniem. Podejście to nazywane jest „najpierw testuj” lub wytwarzanie sterowane testowaniem. Jest to podejście wysoce iteracyjne i opiera się na cyklach tworzenia przypadków testowych, a następnie budowaniu i integracji niewielkich fragmentów kodu, wykonywaniu testów modułowych, poprawianiu usterek i powtarzaniu tego procesu aż testy zostaną zaliczone.