Po wykryciu i naprawieniu defektu, powinien zostać wykonany retest, żeby potwierdzić usunięcie usterki. Takie testy nazywane są testami potwierdzającymi. Debagowanie (lokalizacja oraz poprawianie usterek) jest czynnością programistyczną, a nie testową.

Testowanie regresywne, to powtórzenie testów na już przetestowanym programie wykonywane po modyfikacjach żeby wykryć nowe usterki lub usterki odsłonięte na skutek wykonanych zmian. Usterki te mogą występować w testowanym oprogramowaniu, jak również w innych powiązanych lub niepowiązanych modułach. Testy regresywne wykonuje się po zmianach w oprogramowaniu, a także po zmianach w jego środowisku. Zakres testów regresywnych wynika z ryzyka nieznalezienia usterek w oprogramowaniu, które poprzednio działało poprawnie.

Testy, które mają być stosowane w testowaniu potwierdzającym i regresywnym muszą być powtarzalne.

Testy regresywne można wykonywać na wszystkich poziomach testów i dla wszystkich typów testów: funkcjonalnych, niefunkcjonalnych i strukturalnych. Zestawy testów regresywnych są wykonywane wiele razy i są stosunkowo niezmienne, wobec czego są dobrymi kandydatami do automatyzacji.