Technika podziału na klasy równoważności polega na dzieleniu danych na grupy (zwane klasami równoważności lub klasami abstrakcji) w taki sposób, aby każda grupa zawierała elementy, które z założenia mają być przetwarzane w ten sam sposób (zobacz [Kaner 2013] i [Jorgensen 2014], a
także [Roman 2015]).

Klasy równoważności można wyznaczać zarówno dla wartości poprawnych, jak i dla wartości niepoprawnych:

• wartości poprawne to wartości, które powinny zostać zaakceptowane przez moduł lub system, a zawierająca je klasa równoważności nosi nazwę „poprawnej klasy równoważności”;
• wartości niepoprawne to wartości, które moduł lub system powinien odrzucić, a zawierająca je klasa równoważności to „niepoprawna klasa równoważności”;
• klasy można identyfikować w odniesieniu do wszelkich elementów danych, które są związane z przedmiotem testów, takich jak: dane wejściowe, dane wyjściowe, wartości wewnętrzne bądź wartości zależne od czasu (np. występujące przed zdarzeniem lub po zdarzeniu), a także w odniesieniu do parametrów interfejsu (np. integrowanych modułów testowanych w ramach testowania integracyjnego);
• każdą klasę można w razie potrzeby podzielić na podklasy;
• każda wartość musi należeć do jednej i tylko jednej klasy równoważności;
• jeśli w przypadkach testowych są stosowane niepoprawne klasy równoważności, należy je testować indywidualnie (tzn. nie należy ich łączyć z innymi niepoprawnymi klasami równoważności³), aby uniknąć zamaskowania awarii. Maskowanie awarii może mieć miejsce, gdy w tej samej chwili występuje kilka awarii, ale tylko jedna jest widoczna, przez co pozostałe awarie pozostają niewykryte.

Warunkiem uzyskania stuprocentowego pokrycia przy korzystaniu z tej techniki jest pokrycie przez przypadki testowe wszystkich identyfikowanych klas równoważności (włączając niepoprawne klasy równoważności), co wymaga wybrania do testów co najmniej jednej wartości z każdej klasy. Pokrycie mierzy się jako iloraz liczby klas równoważności przetestowanych przy użyciu co najmniej jednej wartości przez łączną liczbę zdefiniowanych klas równoważności i zazwyczaj wyrażane jest w procentach. Podział na klasy równoważności można stosować na wszystkich poziomach testów.

³ Niniejszy fragment sylabusa dotyczy sytuacji, w której przypadek testowy zawiera rozważane jednocześnie wartości z kilku klas równoważności pochodzących z różnych podziałów jednej lub kilku dziedzin (przyp. tłum.)