W historii informatyki znanych jest wiele przykładów oprogramowania i systemów, które zostały przekazane do eksploatacji, ale na skutek defektów uległy awarii lub z innych powodów nie zaspokoiły potrzeb interesariuszy. Dzięki odpowiednim technikom testowania — stosowanym w sposób fachowy na odpowiednich poziomach testów i w odpowiednich fazach cyklu życia oprogramowania — częstotliwość występowania tego rodzaju problemów można jednak ograniczyć. Poniżej przedstawiono kilka przykładów takich zastosowań.

• Zaangażowanie testerów w przeglądy wymagań lub w doprecyzowywanie historyjek użytkownika pomaga wykryć defekty w powyższych produktach pracy. Zidentyfikowanie i usunięcie tych defektów zmniejsza ryzyko wytworzenia niepoprawnej lub nietestowalnej funkcjonalności.
• Ścisła współpraca między testerami a projektantami systemu na etapie prac projektowych pozwala obu stronom lepiej zrozumieć projekt i sposób jego testowania. Lepsza znajomość tematu przekłada się na mniejsze ryzyko wystąpienia zasadniczych problemów w projekcie, a także pozwala zidentyfikować przypadki testowe w początkowym etapie projektu.
• Ścisła współpraca testerów z programistami na etapie tworzenia kodu pozwala obu stronom lepiej zrozumieć kod i sposób jego testowania. Większa wiedza w tym zakresie pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia defektów w kodzie i spowodowanych przez nie awarii w testach.
• Weryfikacja i walidacja oprogramowania przez testerów przed przekazaniem go do eksploatacji pozwala wykryć defekty mogące prowadzić do awarii, które w przeciwnym razie mogłyby zostać przeoczone. Ułatwia także usuwanie związanych z nimi defektów (debugowanie). W rezultacie rośnie prawdopodobieństwo, że oprogramowanie zaspokoi potrzeby interesariuszy i spełni stawiane mu wymagania.

W uzupełnieniu powyższych przykładów należy zaznaczyć, że osiągnięcie zdefiniowanych celów testowania (patrz p. 1.1.1.) przyczynia się do ogólnego powodzenia procesu wytwarzania i pielęgnacji oprogramowania.