W niniejszym sylabusie techniki testowania podzielono na: czarnoskrzynkowe, białoskrzynkowe i oparte na doświadczeniu.
Techniki czarnoskrzynkowe (zwane również technikami behawioralnymi lub opartymi na specyfikacji) bazują na analizie podstawy testów np. na formalnych dokumentach zawierających wymagania, specyfikacjach, przypadkach użycia, historyjkach użytkownika lub procesach biznesowych. Techniki z tej grupy można stosować zarówno w testowaniu funkcjonalnym, jak i w testowaniu niefunkcjonalnym. Techniki czarnoskrzynkowe koncentrują się na danych wejściowych i wyjściowych przedmiotu testów, bez odwoływania się do jego struktury wewnętrznej.
Podstawą białoskrzynkowych technik testowania (zwanych także technikami strukturalnymi lub opartymi na strukturze) jest analiza architektury, szczegółowego projektu, struktury wewnętrznej lub kodu przedmiotu testów. W przeciwieństwie do technik czarnoskrzynkowych techniki białoskrzynkowe koncentrują się na strukturze i przetwarzaniu wewnątrz przedmiotu testów.
Techniki testowania oparte na doświadczeniu pozwalają wykorzystać doświadczenie programistów, testerów i użytkowników do zaprojektowania, zaimplementowania i wykonania testów. Techniki te są często stosowane razem z technikami czarnoskrzynkowymi i białoskrzynkowymi.
Najważniejsze cechy charakterystyczne czarnoskrzynkowych technik testowania:
- warunki testowe, przypadki testowe i dane testowe wyprowadza się z podstawy testów, którą mogą stanowić wymagania na oprogramowanie, specyfikacje, przypadki użycia i historyjki użytkownika;
- przypadki testowe mogą być wykorzystywane do wykrywania rozbieżności między wymaganiami a ich implementacją bądź odstępstw od wymagań;
- pokrycie mierzy się na podstawie przetestowanych elementów podstawy testów i techniki zastosowanej do podstawy testów.
Najważniejsze cechy charakterystyczne białoskrzynkowych technik testowania:
- warunki testowe, przypadki testowe i dane testowe wyprowadza się z podstawy testów, która może obejmować: kod, architekturę oprogramowania, projekt szczegółowy bądź dowolne inne źródło informacji o strukturze oprogramowania;
- pokrycie mierzy się na podstawie przetestowanych elementów wybranej struktury (np. kodu lub interfejsów);
- dodatkowym źródłem informacji wykorzystywanym przy określaniu oczekiwanych wyników przypadków testowych są często specyfikacje.
Najważniejsze cechy charakterystyczne technik testowania opartych na doświadczeniu:
- warunki testowe, przypadki testowe i dane testowe wyprowadza się z podstawy testów, która może obejmować wiedzę i doświadczenie testerów, programistów, użytkowników oraz innych interesariuszy;
- wiedza i doświadczenie mogą dotyczyć między innymi rzewidywanego sposobu korzystania z oprogramowania, środowiska pracy oprogramowania oraz prawdopodobnych defektów i ich
- rozkładu.
Techniki testowania i odpowiadające im miary pokrycia opisuje międzynarodowy standard ISO/IEC/IEEE 29119-4. Więcej informacji o technikach testowania zawierają publikacje: [Craig 2002] oraz [Copeland 2004], a także [Roman 2015].