Po wdrożeniu w środowisku produkcyjnym oprogramowanie lub system wymaga dalszej pielęgnacji. Różnego rodzaju zmiany — związane np. z usuwaniem defektów wykrytych podczas użytkowania produkcyjnego, dodaniem nowej funkcjonalności bądź usuwaniem lub modyfikowaniem
funkcjonalności już istniejącej — są praktycznie nieuniknione. Ponadto pielęgnacja jest niezbędna do utrzymania lub poprawy wymaganych niefunkcjonalnych charakterystyk jakościowych oprogramowania lub systemu przez cały cykl jego życia — zwłaszcza w zakresie takich parametrów jak: wydajność, kompatybilność, niezawodność, bezpieczeństwo i przenaszalność.

Po dokonaniu każdej zmiany w fazie pielęgnacji, należy wykonać testowanie pielęgnacyjne, którego celem jest zarówno sprawdzenie, czy zmiana została wprowadzona pomyślnie, jak i wykrycie ewentualnych, niezamierzonych skutków ubocznych (np. regresji) w niezmienionych częściach systemu (czyli zwykle w większości jego obszarów). Testowanie pielęgnacyjne obejmuje więc zarówno te części systemu, które zostały zmienione, jak i części niezmienione, na które zmiany mogły mieć wpływ. Pielęgnacja może być wykonywana zarówno planowo (w związku z nowymi wersjami), jak i w sposób niezaplanowany (w związku z poprawkami doraźnymi — ang. hotfix).

Wydanie pielęgnacyjne może wymagać wykonania testów pielęgnacyjnych na wielu poziomach testów i z wykorzystaniem różnych typów testów — zależnie od zakresu wprowadzonych zmian. Na zakres testowania pielęgnacyjnego wpływają między innymi:

• poziom ryzyka związanego ze zmianą (np. stopień, w jakim zmieniony obszar oprogramowania komunikuje się z innymi modułami lub systemami);
• wielkość dotychczasowego systemu;
• wielkość wprowadzonej zmiany.