Narzędzia do posiewu błędów są używane głównie na poziomie kodu i tworzą w usystematyzowany sposób usterki pewnego typu (lub ograniczonej liczby typów) w kodzie. Narzędzia rozmyślnie wprowadzają defekty do testowanych elementów w celu oceny jakości zestawów testowych (czyli możliwości wykrycia defektów). Proces wstrzykiwania błędów koncentruje się na testowaniu mechanizmu obsługi usterek wbudowanego w przedmiot testów, polegającym na stworzeniu nieprawidłowych warunków. Narzędzia do wstrzykiwania błędów umyślnie wprowadzają do oprogramowania niepoprawne wartości wejściowe, aby sprawdzić, czy poradzi ono sobie z obsługą usterki.

Oba typy narzędzi wykorzystywane są zwykle przez technicznych analityków testowych, choć mogą ich również używać programiści do testowania nowego kodu.