Testowanie zdolności adaptacyjnej sprawdza, czy dana aplikacja może funkcjonować poprawnie we wszystkich założonych środowiskach docelowych (sprzęt, oprogramowanie, warstwa pośrednia, system operacyjny itd.).  Zatem, system zdolny do adaptacji to system otwarty, który jest w stanie dostosować swoje działanie do zmian wprowadzonych w środowisku lub w poszczególnych częściach samego systemu. W ramach specyfikacji testów zdolności adaptacyjnej należy zidentyfikować, skonfigurować i udostępnić zespołowi testowemu odpowiednie kombinacje środowisk docelowych. Następnie takie środowiska są testowane za pomocą wybranych funkcjonalnych przypadków testowych sprawdzających różnego rodzaju komponenty obecne w środowisku.

Zdolność adaptacyjna może odnosić się do możliwości przeniesienia oprogramowania na różne określone środowiska w wyniku wykonania zdefiniowanej procedury. Testy mogą służyć do weryfikacji tej procedury.

Testy zdolności adaptacyjnej można wykonywać łącznie z testami instalowalności. Zwykle potem wykonuje się testy funkcjonalne, których celem jest wykrycie ewentualnych usterek wprowadzonych podczas dostosowywania oprogramowania do innego środowiska.