Narzędzia do testowania komponentów i budowania wersji są przeznaczone dla programistów, jednak w wielu przypadkach są używane i utrzymywane przez technicznych analityków testowych, zwłaszcza w kontekście projektów stosujących metodyki zwinne.
Narzędzia do testowania komponentów są często związane z językiem używanym do programowania danego modułu. Na przykład, jeśli językiem programowania jest Java, do automatyzacji testów jednostkowych można użyć środowiska JUnit. Z wieloma innymi językami związane są specjalne narzędzia testowe; są one ogólnie nazywane środowiskami xUnit. W środowiskach tych obiekty testowe generowane są dla każdej utworzonej klasy, co pozwala uprościć zadania wykonywane przez programistów podczas automatyzacji testowania komponentów.
Narzędzia do debagowania obsługują ręczne testowanie komponentów na bardzo niskim poziomie, pozwalając programistom i technicznym analitykom testowym zmieniać wartości zmiennych w czasie wykonywania i przechodzić przez kolejne linie kodu podczas testowania. Narzędzia do debagowania ułatwiają również programistom lokalizowanie i identyfikowanie problemów w kodzie, gdy zespół testowy przekaże informację o występowaniu awarii.
Narzędzia do automatyzacji budowania wersji często dają możliwość automatycznego uruchomienia procesu budowania nowej wersji po zmodyfikowaniu komponentu. Po zakończeniu takiej operacji inne narzędzia automatycznie uruchamiają testy komponentów. Taki poziom automatyzacji procesu budowania jest często spotykany w środowiskach ciągłej integracji.
Poprawnie skonfigurowany zestaw narzędzi tego typu może mieć istotny wpływ na poprawę jakości wersji przekazywanych do testowania. Jeśli zmiany wprowadzone przez programistę spowodują się wprowadzenie błędów regresji w danej wersji, zwykle będzie wiązać się to z niepowodzeniem wykonania niektórych testów automatycznych. Zanim wersja zostanie przekazana do środowiska testowego, programista podejmuje próbę wyjaśnienia przyczyn i rozwiązania problemów.