Celem identyfikacji ryzyka jest znalezienie jak największej liczby czynników ryzyka dotyczących danego projektu, przedmiotem oceny ryzyka jest natomiast analiza tych czynników zmierzająca do ich sklasyfikowania i ustalenia prawdopodobieństwa wystąpienia i wpływu każdego z nich.

Ustalenie poziomu ryzyka obejmuje z reguły ocenę prawdopodobieństwa wystąpienia danego ryzyka i jego wpływu w przypadku wystąpienia. Prawdopodobieństwo wystąpienia zwykle jest rozumiane jako
prawdopodobieństwo, że dany potencjalny problem istnieje w testowanym systemie.

Wkład technicznego analityka testowego powinien polegać na wyszukiwaniu i ocenie czynników ryzyka technicznego, a wkład analityka testowego — na ocenie potencjalnego wpływu biznesowego wystąpienia danego problemu.

Wśród ogólnych czynników, które zwykle należy uwzględnić, znajdują się:

• złożoność technologii,
• złożoność struktury kodu,
• konflikty między interesariuszami dotyczące wymagań technicznych,
• problemy w komunikacji wynikające z rozproszenia geograficznego jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za tworzenie oprogramowania,
• narzędzia i technologia,
• presja czasowa, ograniczone zasoby i naciski ze strony kierownictwa,
• brak wcześniejszego zapewnienia jakości,
• duża ilość zmian wymagań technicznych,
• duża liczba znalezionych defektów związanych z technicznymi atrybutami jakościowymi,
• problemy techniczne związane z interfejsami i integracją.

Na podstawie dostępnych informacji o ryzyku techniczny analityk testowy wyznacza poziomy ryzyka zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od kierownika testów. Kierownik testów może, na przykład, określić, że czynniki ryzyka należy klasyfikować za pomocą wartości od 1 do 10, przy czym wartość 1 oznacza największe ryzyko.