Przy testowaniu implementacji wymagań systemowych, które określają, w jaki sposób różne kombinacje warunków powodują uzyskanie różnych wyników, przydatne są techniki kombinatoryczne. Jednym z podejść wykorzystujących tego typu technikę jest testowanie w oparciu o tablicę decyzyjną.

Tablice decyzyjne są dobrym sposobem na modelowanie złożonych reguł biznesowych, które muszą zostać zaimplementowane w systemie. Opracowując tablice decyzyjne, tester identyfikuje warunki (zazwyczaj dane wejściowe) i wynikające z nich akcje (zazwyczaj dane wyjściowe) systemu. Tworzą one wiersze tablicy, przy czym warunki znajdują się zwykle u góry, a akcje — na dole. Każda kolumna odpowiada regule decyzyjnej, która określa unikatową kombinację warunków powodującą wykonanie akcji związanych z tą regułą. Wartości warunków i akcji przedstawia się zwykle jako wartości logiczne (prawda/fałsz) lub dyskretne (np. czerwony, zielony, niebieski), ale mogą one mieć również postać liczb lub przedziałów liczb. W tej samej tabeli mogą występować różne typy warunków i akcji.

Poniżej przedstawiono typową notację stosowaną w tablicach decyzyjnych.

Warunki:

• „T” oznacza, że warunek został spełniony (spotykane są również oznaczenia „P” i „1”).
• „N” oznacza, że warunek nie został spełniony (spotykane są również oznaczenia „F” i „0”).
• „—” oznacza, że wartość warunku nie ma znaczenia (spotykane jest również oznaczenie „nd”).

Akcje:

• „X” oznacza, że akcja powinna zostać wykonana (spotykane są również oznaczenia „T”, „P” i „1”).
• Puste pole oznacza, że akcja nie powinna zostać wykonana (spotykane są również oznaczenia „N”, „F” i „0”).

Pełna tablica decyzyjna zawiera tyle kolumn, ile jest niezbędne do pokrycia wszystkich kombinacji warunków. Tablicę można zredukować poprzez usunięcie kolumn zawierających kombinacje warunków niemożliwe do spełnienia, kolumny zawierające możliwe, ale niewykonalne kombinacje warunków oraz kolumn służących do testowania kombinacji warunków, które nie mają wpływu na wynik. Więcej informacji na temat minimalizowania tablic decyzyjnych zawiera sylabus [ISTQB^® ATA].

Minimalnym wymogiem dotyczącym pokrycia w przypadku testowania w oparciu o tablicę decyzyjną jest zazwyczaj utworzenie co najmniej jednego przypadku testowego dla każdej reguły decyzyjnej w tablicy. Zwykle wiąże się to z koniecznością pokrycia wszystkich kombinacji warunków. Pokrycie jest mierzone jako iloraz liczby warunków przetestowanych przez przynajmniej jeden przypadek testowy przez liczbę wszystkich reguł, zazwyczaj wyrażony w procentach.

Atutem testowania w oparciu o tablicę decyzyjną jest możliwość zidentyfikowania wszystkich ważnych, istotnych kombinacji warunków, które w innym przypadku mogłyby zostać przeoczone. Ponadto metoda ta pomaga znaleźć ewentualne luki w wymaganiach. Można ją stosować we wszystkich sytuacjach, w których zachowanie oprogramowania zależy od kombinacji warunków oraz na dowolnym poziomie testów.